Tatry oraz beskidzie i fatrzańskie szczyty widoczne jak na dłoni. Rozległe, słoneczne polany, na których można wylegiwać się wśród złocistych traw i wiosennych kwiatów. Do tego aż 3 schroniska z pysznym jedzeniem i fajnym klimatem, oraz nie mniej przyjemna stacja turystyczna. No i żeby nie zabrakło wyzwań – jeden szczyt do zdobycia. A wszystko to w ramach „pętelki” prowadzącej przez najpiękniejsze hale Beskidu Żywieckiego.
Bliskowschodnia Jordania to fascynujący kierunek podróży, nie tylko ze względu na słynną Petrę.
Poza skalnym miastem zaliczonym do 7 współczesnych cudów świata, kraj ten oferuje bardzo zróżnicowane atrakcje – od miejsc znanych z Biblii, przez rzymskie ruiny i średniowieczne zamki, po kurorty Morza Martwego i Czerwonego oraz niezwykłą pustynię Wadi Rum.
4 dni na czerwonym szlaku biegnącym granią Tatr Niżnych od Telgartu do Donovaly. Prawie 100 kilometrów w nogach, blisko 6 tysięcy metrów w górę i tyle samo w dół.
Mogłabym wyliczać dalej, ale w przejściu grani Tatr Niżnych nie o liczby chodziło, tylko o niezapomnianą przygodę – wędrówkę przed siebie z falującymi panoramami wokół, spanie w utulniach, lokalizowanie źródełek wody na szlaku, zasypianie i budzenie się w sercu gór.
Ponad 10-kilogramowy plecak na grzbiecie, spalone słońcem łydki i odciski na stopach to niewielka cena za tego typu przeżycie. Czytaj dalej
Niewielkie miasteczko Viñales leży w sercu krainy mogotów – samotnych wzgórz o stromych, skalistych ścianach, którymi usiane są pobliskie doliny.
Czas mija tu wolniej, rum płynie intensywnie, a zapach cygar unosi się za miejscowymi, którzy w kapeluszach i gumiakach przemierzają konno okoliczne plantacje tytoniu.
Nie tak dawno powód do wstydu dla rządzących Włochami urzędników. Zakątek kraju zapomniany przez państwo i Boga, do którego zdaniem Carlo Levi, autora książki „Chrystus zatrzymał się w Eboli” nie dotarł nawet Jezus, pozostawiając go na pastwę zabobonów, nędzy, analfabetyzmu i chorób.
Dzisiaj unikatową lokalizację oraz historyczną zabudowę Matery – architektonicznej perełki włoskiego regionu Basilicata – podziwiają tysiące turystów. Miasto będące jeszcze niedawno symbolem biedy i zacofania w roku 1993 wpisane zostało na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO, a w 2019 pełniło rolę Europejskiej Stolicy Kultury.
Górska panorama z trasą na Rakoń i Wołowiec widoczną jak na dłoni, za sprawą nadciągających ołowianych chmur, znika nam z oczu w ekspresowym tempie. Zastępuje ją płaski, pozbawiony kolorów obraz, przypominający szkic węglem. Podmuchy niosącego śnieg wiatru prawie zwalają z nóg. Oszołomieni tak gwałtowną zmianą musimy szybko zweryfikować plany. Dalsza wędrówka w kopnym śniegu przy fatalnej pogodzie nie ma sensu. Wciąż mając przed oczami wspaniały widok, którym cieszyliśmy się tak krótko opuszczamy szczyt Grzesia.
Nie po raz pierwszy góry pokazały nam swoje piękne, ale nieprzewidywalne i kapryśne oblicze.
Miasteczka o białej zabudowie i wąskich uliczkach pachnące rozwieszonym na balkonach praniem, barokowe miasta-perełki, osady z domkami trulli o stożkowatych dachach, a do tego – plaże w zatoczkach otoczone wysokimi klifami oraz niewielkie porty, gdzie rybacy sprzedają świeżo złowione ryby i owoce morza.
Takie atrakcje w prawdziwie włoskim wydaniu oferuje południowy region Italii o nazwie Apulia (po włosku Puglia).
Brzmi zachęcająco? Dodajcie jeszcze niską cenę biletów, jaką proponują tanie linie lotnicze kursujące z polskich miast do Bari oraz Brindisi w Apulii, a otrzymacie przepis na wspaniały kilkudniowy wypad lub dłuższą podróż po obcasie buta Półwyspu Apenińskiego.
Podczas tej podróży będziecie mogli przenosić się z jednego urokliwego miasteczka regionu do drugiego, dogadzać kubkom smakowym lokalnymi specjałami, cieszyć się słońcem oraz widokiem turkusowych wód Adriatyckiego i Jońskiego morza. Czytaj dalej
Wadi Rum to obok Petry zdecydowanie największa atrakcja Jordanii.
Nieziemski krajobraz pustyni oraz jej niezwykłe wydmy nieraz pełniły rolę scenerii w filmach, których akcja rozgrywała się na innej, najczęściej Czerwonej Planecie (właśnie tutaj kręcono sceny do słynnego „Marsjanina”).
I faktycznie, pobyt w dolinie Wadi Rum jest jak podróż do odległego, kosmicznie pięknego świata.
Jordania równa się Petra. W tym porównaniu nie ma zbyt wiele przesady. O mieście wykutym w skale przez starożytnych Nabatejczyków, słyszał chyba każdy komu marzą się podróże do niezwykłych miejsc. Od niedawna dzięki tanim połączeniom lotniczym z Polski do Jordanii, możliwość podziwiania na własne oczy jednego z siedmiu współcześnie wybranych cudów świata, stała się realna także dla polskich turystów.
Lina od poręczówki to napina się i podnosi na wysokość mojej łydki, to opada, niebezpiecznie zbliżając się do raków. Całą uwagę koncentruję na niej. Na wydeptanym w śniegu, stromym i wąskim podejściu nie chcę popełnić błędu, który mógłby mnie dużo kosztować. Z utkwionym w ziemi wzrokiem stawiam uważnie kroki, omijając plączącą się linę. Zresztą podnoszenie głowy nie ma większego sensu – silny wiatr atakuje wtedy każdy nieosłonięty fragment twarzy, wbijając w nią drobne kawałki lodu.
W śnieżnej zadymce zniknął niemal cały świat wokół mnie. Widzę tylko poręczówkę, do której przypięta jestem lonżą, i niewyraźną sylwetkę idącej przede mną osoby. A przecież gdzieś tam wysoko, jest cel do którego zmierzam. Cel, który kilka lat wcześniej dla osoby mającej problem z podejściem bez zadyszki na byle pagórek, wydawał się nierealny niczym lot w kosmos.
Elbrus. A dokładnie położony na 5642 metrach wierzchołek tego kaukaskiego giganta.
W nasilającej się zadymce chwytam haust rozrzedzonego, lodowatego powietrza i stawiam kolejny pełen wysiłku krok w stronę wymarzonego celu.
