Trwa okres postu w Etiopii. Wnętrze wydrążonego w skale kościoła, wypełnia grupa ubranych w białe szaty mężczyzn. Rzewnymi głosami recytują modlitwy w starożytnym języku gyyz. Półmrok, chłód i kontemplacja w sercu gorącej afrykańskiej rzeczywistości. Sanktuarium, w którym zatrzymał się czas. Mistyczne i ciągle żywe, niczym za czasów królewskiego panowania Lalibeli.

Targ w Debarku. Cotygodniowe wydarzenie, na które pieszo ciągną tłumy z okolic oddalonych nawet o dziesiątki kilometrów. Przed rozpoczęciem wyprawy w pobliskie góry Semien, zatapiamy się w to tętniące życiem miejsce handlu i spotkań kobiet ubranych w tradycyjne amharskie stroje, okolicznych pasterzy wraz ze stadkami kóz lub owiec, dzieci niańczących dzieci.

Przed nami trekking w górach Semien. Wynajętym busikiem przemieszczamy się z zabytkowego Gonderu do bazy wypadowej w Debarku. Jest sobotni ranek. Czas cotygodniowego targu. Wzdłuż drogi ciągnie nieprzerwany, ludzki potok. Całe rodziny, starzy i młodzi, z osłami, kozami i resztą zwierzęcego inwentarza. Czasami na osiołkach lub konno, z reguły – pieszo. Przemierzają dziesiątki kilometrów dla błahego, w odczuciu ferendżi*, celu. Niezmiennie, od pokoleń w drodze.

Szkocja? Włochy? Hiszpania? Otóż nie. Nadal jesteśmy na afrykańskiej ziemi, w dawnej abisyńskiej stolicy – Gonderze. Tutejszy kompleks tworzy sześć wspaniałych zamków, tuneli, królewskich stajni, pałaców, łaźni i bibliotek, odgrodzonych warownym murem od betonowo-tekturowo-blaszanej reszty etiopskiego świata.

Śniadanie w cieniu potężnych, rozłożystych drzew, wśród tropikalnej roślinności hotelowego ogrodu. Barwne ptaki, na wyciągnięcie dłoni, wyjadające okruszki pieczywa z naszych talerzy. I wspaniały widok na wody Jeziora Tana, największego zbiornika wodnego w Etiopii, z którego początek bierze Nil Błękitny. Taki właśnie obraz, będący spełnieniem romantycznej wizji Afryki, noszonej w sercu przez prawie każdego z nas, funduje nam poranek w Bahyr Darze. Jest jak głęboki oddech po pobycie w przeludnionej, przytłaczającej Addis Abebie.