Indonezyjska wyspa Jawa. Noc. W grupie osób z różnych zakątków świata, zmarznięci i niewyspani okupujemy wzniesienie, z którego o wschodzie słońca, będziemy mogli podziwiać krajobraz Gunung Bromo i sąsiadujących z nim wulkanów. Dotarliśmy tutaj po całodziennej jeździe minivanem z Yogyakarty, krótkim śnie w zapomnianym, górskim hoteliku, wspinaczce jeepem, a później pieszo, wąską ścieżką w całkowitych ciemnościach. Teraz, na chwilę przed świtem, wpatrujemy się w niewyraźne kształty, nieświadomi widoku, jaki skrywa noc. Wraz z pierwszymi promieniami słońca ukaże się nam jeden z najbardziej spektakularnych obrazów, jakie stworzyła Natura.
Punkt widokowy znajduje się bowiem na krawędzi pradawnego wulkanu Tengger, wewnątrz którego wśród Morza Piasków – jego piaszczystej i płaskiej kaldery – wyrastają 3 wulkaniczne stożki . W tle za nimi widnieje Semeru, najwyższy wulkan wyspy. Spośród ok. 100 wulkanów Jawy, nieprzypadkowo nazywanej Wyspą Ognia, właśnie to miejsce gwarantuje niezapomniany spektakl potężnych, nieujarzmionych sił Natury.
Wkrótce słońce ogrzeje zbocza wulkanów, a my zachwyceni widokiem, będziemy robić jedno zdjęcie za drugim, próbując uchwycić nieziemskie piękno tego miejsca.
To jednak nie koniec wrażeń. Z punktu widokowego, wysłużonymi jeepami zjeżdżamy na dół, by pieszo lub na prowadzonych przez miejscowych koniach, pokonać Morze Piasków, wspiąć się na zbocze krateru Gunung Bromo, poczuć zapach siarki i zajrzeć do jego buchającego dymem wnętrza.
Po wyprawie konieczny jest prysznic. Nie tylko po to, by ochłonąć z wrażenia, ale by zmyć z siebie oblepiający każdy fragment ciała, wulkaniczny piach.
zwiedzajacswiat.com 