Etna. Nie może jej zabraknąć w planie podróży po Sycylii. To serce wyspy, gorące jak buzująca we wnętrzu lawa, przerażające i pociągające zarazem.

Sięgająca ponad 3300 m n.p.m. Etna to najwyższy czynny wulkan w Europie i jeden z najaktywniejszych wulkanów na świecie. Słynny stożek stanowi znak rozpoznawczy nie tylko Sycylii, ale i całych Włoch, a nawet Europy. Warto wiedzieć, że Etna to nie tylko jeden krater – na jej zboczach jest ich ponad 270! Powierzchnia Etny też robi wrażenie, obejmuje co najmniej 1250 km². Nic dziwnego, że tak wyjątkowy, liczący ponad 500 tysięcy lat twór natury został w 2013 r. wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturalnego i Przyrodniczego UNESCO.

Na słynny sycylijski wulkan można wchodzić od strony południowej lub północnej. Strona północna uważana jest za trudniejszą, za to bardziej zieloną. Północna to księżycowy krajobraz, ale i liczne ułatwienia w postaci kolejki czy transportu kołowego.

Na Etnę postanowiliśmy wejść pieszo, tak wysoko, jak jest to możliwe bez korzystania z usług lokalnych agencji. Jak wyglądał ten dzień?

W środku nocy opuszczamy nasze mieszkanko w Katanii. Przejazd, wypożyczonym na czas podróży po wyspie autem, zajmuje nam godzinę. Bladym świtem docieramy na pusty o tej porze, rozległy parking przed Rifugio Sapienza. Schronisko Sapienza znajduje się na wysokości 1910 m n.p.m. Przy nim ulokowana jest dolna stacja kolejki wywożącej turystów na ok. 2500 m n.p.m. Gdy ruszamy na szlak, wschodzące słońce podświetla na pomarańczowo wydobywające się z krateru opary. Chwilę wcześniej, kiedy wokół panowały jeszcze ciemności, podziwialiśmy rozpalony do czerwoności wierzchołek Etny na tle nocnego nieba. Widok był niesamowity!

Z Rifugio Sapienza rozpoczynamy podejście w stronę górnej stacji kolejki. Unoszony przez wiatr popiół wpada do oczu, i nawet okulary przeciwsłoneczne nie są przed nim wystarczającą ochroną. Żwirowe podłoże co krok ucieka spod stóp.

Od górnej stacji kolejki ruszamy w stronę miejsca zwanego Torre di Filosofo (2920 m n.p.m.). Dzień wstał już na dobre, jest słonecznie i przejrzyście, a do tego zupełnie pusto.
W końcu w księżycowym krajobrazie wyłania się przed nami główny krater Etny. Wyraźnie słychać też wydawane przez nią groźne pomruki.

Do Torre di Filosofo docieramy wraz z pierwszymi terenowymi busami, dowożącymi tu zorganizowane wycieczki. W ramach takiej wycieczki można zwiedzić kratery centralne Etny – wejście tylko z przewodnikiem. Opcja samodzielnego pokonania tej trasy jest obecnie niemożliwa, o czym przekonujemy się dość szybko, zawróceni ze szlaku przez przewodników.
W tej sytuacji wdrapujemy się na boczny krater Etny, znajdujący się w pobliżu Torre di Filosofo. Pogoda do tej pory idealna, gwałtownie zaczyna się zmieniać. Robi się zimno, wietrznie i mgliście.

Wędrówka brzegiem krateru, momentami bardzo wąskim i przepaścistym, z odsłaniającymi się i chwilę później znikającymi we mgle widokami, jest niesamowitym przeżyciem. Na własnej skórze doświadczamy, jak zmienne warunki panują w tym miejscu. I jak bardzo przydają się tutaj ciepłe ubrania i odpowiednie buty.

W drodze powrotnej zahaczamy o jeszcze jeden krater, a potem wśród wzniecanego przez nas nieustannie wulkanicznego pyłu, wracamy na parking przed Rifugio Sapienza. Kilkanaście minut jazdy i znowu otacza nas widok oliwnych i cytrusowych drzew. Jest słonecznie i kolorowo, a my czujemy się jakbyśmy właśnie wrócili z innej planety.

Jeżeli zdecydujecie się na piesze wejście na Etnę od strony północnej, prawdopodobnie będzie ono miało właśnie taki przebieg. Szlak od Rifugio Sapienza do Torre di Filosofo jest dość dobrze oznakowany i czytelny. Pamiętajcie, że obecnie indywidualne dojście do centralnych kraterów jest zabronione. Można to zrobić tylko w ramach zorganizowanej wycieczki z przewodnikiem. Wycieczkę trzeba zarezerwować wcześniej, bo na górze w rejonie Torre di Filosofo, już tego nie załatwicie.

Co do innych sposobów zdobycia Etny, opcji jest kilka – od w pełni zmotoryzowanej obejmującej przejazd kolejką linową na 2500 m n.p.m. i dalej terenowymi busami do Torre di Filosofo (ok. 65 euro od osoby w dwie strony) przez wersję łączoną, z wjazdem kolejką (ok. 35 euro w obie strony) i dalszym wejściem pieszo, po wersję full z przewodnikiem, który poprowadzi was do centralnych kraterów (koszt minimum 100 euro).